memoirs

Thursday, July 12, 2012

****************************

…AND THEN THERE WERE NONE

*********************************************

There are no more Armenians.

Once upon a time, yes.

But not any more.

What we have now are

Ottomanized and Sovietized Armenians.

Also Levantinized and Americanized Armenians.

But authentic Armenians?

They belong to the irrevocable and distant past.

They are the Armenians who built our churches,

composed our folk songs and liturgical music;

and like Naregatsi, when in trouble,

they blamed no one but themselves.

They were honest, unassuming, creative.

They are now greedy, arrogant, sterile, and hollow.

To quote Zarian:

Danger, danger, danger!

#

Friday, July 13, 2012

**************************************

MEMOS TO MYSELF

*****************************

Make it brief.

Make it simple.

Make it accessible.

Avoid academic verbiage like dichotomy and existentialism,

or words that are not in the Bible or Plato.

Paraphrase and steal when necessary,

if the alternative is footnotes longer than your text.

Don’t give the reader a chance to get bored.

Life is boring enough.

So are speechifiers and sermonizers

who speak in defense

of their powers, privileges, and source of income.

Readers who are against you

will be against you even if you combine

the reasoning skills of Socrates

with the eloquence of Cicero.

An Armenian who has made up his mind

is an immovable object.

Ignore him.

An Armenian with Turcocentric views:

let the Turks deal with him.

State your case even if it means making enemies.

Remember, the average Armenian reader

(that is to say myself for most of my life)

is a dupe, a coward, and a barbarian

who owes his survival to bloodthirsty sultans

and murderous commissars.

As for popularity:

leave that to those engaged in politics and prostitution.

The rest is propaganda.

#

Saturday, July 14, 2012

*********************************

IN PRAISE OF FAILURE

********************************

With power comes responsibility.

Or so we are told.

But in reality the higher a man rises,

the greater the insanity.

*

We owe all wars, massacres, concentration camps, and gulags

to men who were successful in reaching the top.

*

Success in one field spells failure in another.

History provides us with so many examples!

The Bible, the most successful book ever written

and a perennial best-seller has created more innocent victims

than nuclear weapons.

In it we are told to judge a tree by its fruit.

If we do that we may have to conclude that

far from being the Word of God,

the Bible may well be the word of the competition.

Which is why I feel justified in saying,

Long live failure!

#

07.13.2012 11:54 epress.am

Հայ գրողը՝ իշխանությունների մասին. «Ինձ ատում են, որովհետև մտածում եմ նրանց ուզածի հակառակը»

Կանադայում բնակվող գրող, արվեստի քննադատ Արա Բալիոզյանի կարծիքով՝ Հայաստանի մեծագույն խնդիրն այն է, երկրում չկա խոսքի իրավունք, քանի որ առանց դրա հնարավոր չէ երկխոսություն և առաջընթաց:

«Մենք պետք է մեր ապագան կառուցենք, օրինակ, Շվեյցարիայի մոդելով, այլ ոչ թե Խորհրդային Միության, որտեղ խոսքի իրավունք չկար: Երկիրը թեև անկախացել է, բայց ազատ չէ իրականում մոսկովյան տիրապետությունից: Ռեժիմի գլխին կանգնած են նախկին ԿԳԲ-ի գործակալներ: Տարբերությունն այն է, որ Ստալինի օրոք կոռուպցիա էր իշխում, հիմա` և կոռուպցիա, և արտագաղթ», – Epress.am-ի հետ զրույցում ասել է Բալիոզյանը:

Նա խոսքով ` հայաստանցիների մոտ կա ազատության սխալ ընկալում. նրանք մտածում են, որ ազատությունը հակասում է իրենց տարածքային, տնտեսական, սոցիալական և մշակութային շահերին, իրականում ճիշտ հակառակը, ազատությունը ալֆան ու օմեգան է ցանկացած իրավունք պահպանելու համար:

Հետևելով հայաստանյան իրադարձություններին՝ գրողը նկատել է, որ մարդիկ հաճախ անհանդուրժող են իրենցից տարբեր մարդկանց հանդեպ, ինչը, ըստ նրա, բնորոշ չէ հայերին, այլ հետևանքն է իշխանության ճնշման կամ հատուկ է հրահրվում իշխանությունների կողմից:

«Ազգային սիմվոլները չարաշահելով` իշխանությունները փորձում են մարդկանց կույր դարձնել համամարդկային արժեքների հանդեպ: Նրանք սերմանում են վախ, ինչը հզոր զենք է մարդկանց հնազանդ պահելու համար: Մարդկանց արժեքներ են տրվում պատրաստի, ոչ թե նրանք ազատ են իրենց արժեքների ընտրության մեջ: Սա կարելի է ասել նաև Սփյուռքի հայերի մասին: Իռլանդական ասացվածք կա` Իռլանդիան լավ տեղ է մեռնելու համար, նույնն են զգում սփյուռքահայերը Հայաստանի հանդեպ: Եթե դու չես ընդունում իշխանական պրոպագանդան, դու դառնում ես թշնամի: Հայաստանում ինձ ատում են, որովհետև ես իմ անձի մասին մտածում եմ նրանց ուզածի ճիշտ հակառակը»,- ասել է Բալիոզյանը:

Ազատության հասնելու միակ ճանապարհը ցույց տալու համար մեր զրուցակիցը ցիտել է Հեգելի խոսքերը` իշխանությունը երբեք չի զիջի առանց արյունահեղության:

«Ես արյունահեղություն չեմ քարոզում, միայն հիշեցում եմ, որ իշխանության գլուխ կանգնած մարդիկ խրոնիկ սուտասաններ են և ամեն ինչի ընդունակ են իրենց աթոռը պահելու համար: Բայց եթե արաբական գարուն եղավ, ինչո՞ւ չի կարող հայկական գարուն սկսվել»,- ասել է գրողը: